Zo ver zo goed, hoe verder?

Dat was een beetje een cliffhanger. Ik vond 3 maanden van huis een mooi moment om eens te kijken of ik alleen maar aan het genieten was, of dat mijn doel daadwerkelijk dichterbij kwam. En wat doe je als gaat zitten tussenevalueren? (Je ziet, ik heb het kantoorjargon nog niet helemaal kwijt.) Dan ga je kritisch zitten wezen. Ik tenminste.

Dramatisch

Ben ik hier al 3 maanden vakantie aan het vieren? Had ik inmiddels niet al veel beter Spaans moeten spreken? Heb ik wel genoeg aandacht voor het tekstschrijf- en boekschrijfgedeelte? (Antwoord: nee.)

En om het nog een beetje dramatischer te maken: ik heb vanaf 26 oktober nergens om naartoe te gaan. Dat is al over 17 dagen. Over 2,5 week word ik om 12.00 uur uit een appartement in Valencia gezet en dan is het nomadenbestaan wel heel letterlijk geworden.

Leuk, dat loslaten

Ik was altijd een planner. Iemand die dingen graag een beetje op tijd vastlegde. Maar alles is gaan schuiven de afgelopen 2 jaar. Dus dacht ik: ik laat dat plannen ook maar los. Als ik toch in het diepe spring, laat ik dan maar gewoon eens kijken wat er op mijn pad komt.

Nou, niets dus.

Het leek me reteleuk dat die 6 weken tussen 26 oktober en 9 december nog helemaal open lagen. Kon ik lekker spontaan onverwachte kansen grijpen.

Ik wist al een tijdje 2 dingen. Op 26 oktober 2017 eindig ik in Valencia en op 9 december 2017 vlieg ik vanaf Malaga terug naar Amsterdam. Voor een weekje of zo. Om familie en vrienden op te zoeken. En (potentiële) opdrachtgevers te spreken. (Nee, ik heb nog geen terugvlucht naar Spanje. Loslaten.) Het leek me reteleuk dat die 6 weken tussen 26 oktober en 9 december nog helemaal open lagen. Kon ik lekker spontaan onverwachte kansen grijpen.

Ik heb inmiddels 15 hosts aangeschreven. Dat heeft geleid tot 4 keer ‘er is hier geen plek’, 10 keer geen antwoord en 1 keer ‘ja, moet lukken, ik laat je 3 dagen geleden de precieze data weten’. Voor het eerst sinds mijn vertrek kent mijn leven een beetje stress. Nou ja, ya veremos. Ja sorry, weer een cliffhanger.

Ligt Project Lonica nog op koers?

Maar goed, los van dat ik nergens heb om naartoe te gaan vanaf 26 oktober, ligt Project Lonica nog op koers? Ik mocht vorige week een paar dagen in mijn eentje op de finca passen en voor de paarden, honden en katten zorgen. Mijn eerste mini-house sit. Helemaal alleen op 1 hectare in het midden van niks, het leek me het ideale moment voor het inplannen van videocalls met mijn Raad van Toezicht.

Ik had namelijk nog wel wat te miepen. Ja, natuurlijk ging het eigenlijk allemaal hartstikke lekker. Maar niet alles ging goed.

Ik had namelijk nog wel wat te miepen. Ja, natuurlijk ging het allemaal hartstikke lekker. Ik leerde vrijwel dagelijks nieuwe dingen, genoot van het fysieke werk in de buitenlucht en kreeg steeds meer ideeën over hoe ik het zelf zou willen. Maar niet alles ging goed. Mijn Spaans heeft slechts 18 dagen een boost gekregen. Daarna heb ik bijna alleen nog maar Nederlands en Engels gesproken. Zo ga ik niet vloeiend worden.

Met wat ik nu verdien, kan ik hier in Spanje niet overleven.

Mijn schrijfdiscipline laat nog steeds te wensen over. Routine en discipline zijn aan mijn deur voorbij gegaan toen de talenten werden uitgedeeld. En nee, het gaat niet goed met betaalde tekstopdrachten. Met wat ik nu verdien, kan ik in Spanje niet overleven. En dan ben ik ook nog eens zowel in augustus als in september over mijn maandelijkse budget heen gegaan.

Raad van Toezicht

En dus besloot ik in de 3 dagen die ik vorige week alleen was mijn Raad van Toezicht te raadplegen. Een conference call zag ik met 3 drukbezette types niet zitten, dus ik heb ze apart gesproken (konden ze tenminste ook niet met zijn drieën tegen me samenspannen). Die gesprekken waren vrij ontnuchterend.

Nummer 1: ‘Hé, je hebt het hartstikke naar je zin hè? Goed zo, ga zo verder!’ 

Nummer 2: ‘Joh, ga je nou niet blind staren op acquisitie op afstand. Je netwerk weet dat je tekstschrijver bent, zeg je? Richt je op alle dingen dáár.’

Nummer 3: *sarcasmetoon aan* ‘Wat? Geef je zoveel geld uit? Wel een paar 100 euro per maand? Nou, dat kan écht niet hoor!’ 

Kort samengevat moest ik zelf ook concluderen dat het eigenlijk wel meevalt met hoe slecht het gaat. En dat er natuurlijk altijd wat te miepen valt, maar dat je dan tenminste nog wat over hebt om te verbeteren. En dus hou ik voorlopig nog even koers. Er is een soort van plan voor de komende maanden. De invulling laat ik nog even over aan wat er zoal op mijn pad komt. Dat lijkt me nou eens echt leuk.

Nu – 19 oktober: Casa da Cabaza in Galicia, verder met poep scheppen, onkruid wieden, Lulu aaien en tuinafval opruimen. En dat alles bij belachelijk zomerse temperaturen. Ik heb geen klachten.

19 – 23 oktober: Santiago de Compostela met mijn ouders! Supercool, ze vliegen in en we gaan lekker een paar dagen vakantie vieren samen!

24 – 26 oktober: Valencia met goede vriend Rob! Ja belachelijk, ik ga bij elkaar gewoon een hele week vakantie vieren met dierbaren!

26 oktober – 9 december: Zie hierboven. Geen idee. De bedoeling is dat ik me via 2 of 3 Workaway projecten van Valencia naar Malaga ga bewegen (daar zit zo’n 800 km tussen, Spanje is groter dan je denkt).

9 december – 17 december (of zoiets): In Nederland. Tijd voor familie, goede vrienden en goed bier! En ongetwijfeld slecht weer.

17 december – 23 februari: Verblijf in het noorden van Spanje, voornamelijk Asturias. Want ik ga daar pas een huis kopen als ik weet of het me in de winter nog steeds zo leuk lijkt. Workaway projecten, wellicht een house sit en misschien huur ik wel een paar weken een huisje en een auto om wat serieuzer op huizenjacht te gaan.

23 – 25 februari: Mijn broer (die in Zwitserland woont) is die week in Madrid voor zijn werk. Als het even meezit ga ik daar zijn verjaardagsweekend vieren, samen met zijn gezin.

25 februari – half maart (of zoiets): Waarschijnlijk vlieg ik vanaf Madrid meteen door naar de Canarische eilanden. Gewoon omdat het kan. En omdat mijn ouders daar een week in een vakantiehuisje willen gaan zitten. En misschien koppel ik er dan nog wel 2 weken Workaway aan vast. Of zo.

Nee, het is niet allemaal nuttig. Wel leuk. De gesprekken met de leden van mijn RvT deden me des te meer beseffen dat dit een uniek jaar is, waarin ik zo vrij ben als een vogel en vooral ook zoveel mogelijk leuke dingen moet doen nu ik hier toch ben. Op de nuttige momenten komt de focus hierop te liggen:

• Verder met leren van hosts: zoals praktische vaardigheden op het platteland, permacultuur en moestuinieren, het houden van dieren, het dealen met de Spaanse bureaucratie en het ontvangen van gasten
• Mijn Spaans verbeteren (ja, ik moet dus Spaanstalige omgevingen opzoeken, maar nu eerst überhaupt maar eens onderdak vinden)
• Schrijven (dat boek komt er echt)
• Asturias verder verkennen, de winter daar ervaren en op huizenjacht

Ik ben best goed bezig. Ik kom er wel. Ik slaap vast niet in een park vanaf 26 oktober.