Zoveel te doen

Ik moest deze week denken aan dat liedje van Toontje Lager. Zoveel te doen. Voor de jongere generaties: een hit uit 1983. Ik heb nu opeens zoveel te doen. Alsof er in een week tijd acht weken ingehaald moeten worden.

Niemand zien

‘Voor jou veranderde er zeker niet zoveel met die lockdown?’ vroeg een vriend in Amsterdam me onlangs retorisch. Je zou het zeggen. Ik werkte toch al vanuit huis. Met een hele grote tuin en uitzicht op de Picos de Europa zou je denken dat het een eitje was.

Maar dat was het niet. Ik heb voor het eerst in mijn leven ervaren hoe het is als je vrijheid je wordt afgenomen. Als de staat bepaalt dat je thuis moet blijven. Als de politie controleert of je die ene keer per week wel genoeg boodschappen hebt gedaan. Als je niemand meer mag zien.

Ongewone dingen

En nu ervaar ik het omgekeerde. Wat is er opeens veel te doen en wat moet er veel worden ingehaald! Wat was het geweldig om na acht weken de zee weer te zien. Wat is het gaaf om gewoon weer eens over de snelweg te rijden. Om na al die tijd voor een ander te koken en samen te eten. Om kinderen op straat te zien.

Al die doodgewone dingen. Zo ongewoon.

De ironie wilde dat het een dag na de versoepeling van de lockdown begon te regenen. De regen hield vier dagen aan. Het is niet dat ik die dagen niks heb gedaan. Ik kon weer eens naar mijn vertrouwde supermarkt rijden. Een vriendin kwam thee drinken bij de warme houtkachel. En ik ging lunchen in het Ezelparadijs. Ik was hun allereerste gast in acht weken tijd. Ze hadden speciaal een heerlijke lasagne gemaakt en wortelcake toe.

Zon en warmte

En toen werd het droog. En warm. En zonnig. En stabiel ook. En toen waren er opeens honderd dingen die ik wilde doen. De eerste droge dag ging ik clandestien wandelen. Dat stond bovenaan de lijst. Daarnaast moest er veel buitenwerk gebeuren, moesten er nog heel veel uitstapjes gemaakt en tussendoor moest ik ook nog een beetje werken met teksten.

Moestuin

‘Je moestuin ligt er zeker spic en span bij?’ Dat was een andere retorische vraag die ik tijdens de confinamiento regelmatig kreeg. Het was er een oerwoud geworden. Allereerst hebben we hier een doodgewone Asturiaanse lente gehad met aardig wat regen. En als het flink heeft geregend, dan is die zware klei dagenlang niet te bewerken.

Ik kon me er ook maar moeilijk toe zetten. Leuk hoor, onkruid wieden. Maar wat heb je eraan als je vervolgens geen plantjes kunt kopen?

En nu zou het dus dagenlang droog weer blijven. Dé kans om de moestuin te ontbossen. Elke ochtend een paar uur tot het te heet werd in de zon. Dag 1 moest ik me eerst met de bosmaaier een weg banen om überhaupt de moestuin te kunnen bereiken. Op dag 4 begon het ergens op te lijken.

Het gras in de tuin stond ook op kuithoogte. Dus ja, daar moest ook nog een bosmaaier doorheen voordat het weer zou gaan regenen. En er moesten een paar wassen gedraaid, want nu kon het drogen. En er werd twee kuub hout bezorgd. Dat laatste was wel een beetje suf van mij. Hout wordt hier gezien als eerste levensbehoefte, dus de kans is groot dat ze dit ook tijdens de lockdown hadden kunnen bezorgen. Maar goed, ik begon deze week enthousiast met kloven en stapelen.

Heel hard genieten

En verder moest er natuurlijk vooral heel hard genoten worden. Van het bloedmooie weer en van mijn vrijheid. Met welverdiend bier in het weiland nadat het gras was gemaaid (nee, niet het gras op de foto, dat is voor de koeien). Maar natuurlijk ook met illegale zwempartijen. Gisteren plonsde ik met een vriendin in de ijskoude rivier de Sella (smeltwater uit de Picos) en eerder deze week was het helemaal idyllisch.

Zeezwemmen

Asturiaanse kustgemeenten breken zich het hoofd over hoe ze de toegang tot de stranden moeten reguleren als Asturias vanaf maandag 25 mei naar ‘fase 2’ van de versoepeling van de lockdown zou mogen. Nu zijn de stranden alleen nog om te wandelen. Zitten en liggen mag niet en badderen al helemaal niet. De verwachting is dat dit vanaf de 25e nog steeds niet gaat gebeuren, omdat ze niet weten hoe ze ervoor kunnen zorgen dat mensen twee meter afstand houden op het strand.

Maar ja, Asturias heeft overal kleine baaitjes middenin de natuur. Soms niet of nauwelijks met de auto te bereiken. En daar is helemaal geen reguleringsprobleem. Ik had dit prachtige strandje helemaal voor mezelf alleen. En natuurlijk ben ik ook gaan badderen.

Regen

Vrijdag laat ik de tuin en het hout even de tuin en het hout. In de loop van de dag is regen voorspeld. Er moet dus snel nog even gewandeld worden. Zaterdag gaat het volgens de weersverwachting de hele dag regenen. En dat is dan weer een ideale dag om bordspelletjes te gaan spelen met vrienden. Zoveel te doen.